Hela!
How's life over there? En dan bedoel ik dus gewoon aan de andere kant van het beeldscherm haha.
Ik kom even melden dat ik een ernstig tekort aan inspiratie heb. Meestal heb ik wel 1, 2 of 3 keer per week dat ik denk: ja! Dit wil ik delen met mijn bloggers, maar nee. Ik denk dat het komt doordat ik al een tijdje ziek ben. Als ik ziek ben voel ik me zwak en werken mijn hersenen geloof ik niet zo goed haha. Ik ben nu weer aan de beterende hand dus ik krijg het waarschijnlijk wel voor elkaar om dit stukje tot een goed einde te brengen.
Wist je dat zin gestimuleerd wordt door je eigen brein? Ja, daar dacht ik ineens aan. Als je denkt aan bloggen denk je: ah, daar heb ik zin in! Zo gaat het ook bij eten. Als je naar kookprogramma's kijkt loopt het water je uit de mond bij het zien van een chocolade-trio als dessert. Als je een film kijkt en je denk aan popcorn in de bioscoop, voel je dat je daar behoefte aan hebt. Zo werkt het trouwens ook met het hebben van géén zin. Zie je mensen hockeyen in de regen denk je: gadverdamme, als ik morgen maar niet in de regen hoef te staan. Ik vraag me dus af, of je ook ergens zin in hebt als je niks doet? Dan wordt het zin hebben een soort behoefte, en niet meer echt zin. Dit wordt te moeilijk om uit te leggen dus dat doe ik maar niet, met de hoop dat jullie het toch snappen.
Ik zag net een reclame voor appeltaart op tv (jaja, computer en tv tegelijk, heel slecht) dus ik ga eens even in de kast kijken of wij ergens een mix-pak hebben staan. En anders zoek ik wel weer zin in iets anders.
xliefs
Vera
dinsdag 24 november 2009
woensdag 18 november 2009
Charities
Héla!
Weet je wat mij opvalt?
Bijna alle beroemdheden zijn wel verbonden aan een goed doel. Bijvoorbeeld aan Unicef, Pink Ribbon of stichting de Zonnebloem. Ze zeggen dat ze zich oprecht aangetrokken voelen tot dat doel / die stichting. Persoonlijk denk ik dat ze door die doelen benaderd worden of ze ambassadeur willen worden. Waren deze mensen 'gewone' mensen geweest, dan kregen ze een foldertje thuis en hadden ze die waarschijnlijk bij het oud papier gegooid. Zo maken mensen misbruik van hun status vind ik... Ze doen het om een goede naam te krijgen. Zo van ja, die Renate Verbaan die is zó betrokken bij Unicef. Ze is oprecht geraakt door die acties want ja, als moeder wil ze natuurlijk wel dat alle kinderen zo'n geweldig leven hebben. Als zij niet bekend was geweest had ze gedacht 'ach, niemand weet het als ik geen donatie geef.' Nu ze wel bekend is wordt ze daarop afgerekend.
Dit gaat niet alleen over Renate Verbaan en andere bekende nederlanders. Ook 'normale mensen' doen veel om hun naam te zuiveren. En dan doen ze juist dingen die eigenlijk nog fouter zijn. Ze gaan bijvoorbeeld liegen om dingen ongedaan te maken. Om roddels uit de wereld te helpen, en dus hun reputatie weer maken zoals hij was.
Als we nou in de eerste instantie die fouten niet maken, hoeven we niks goed te maken toch? Als we al donateur zijn, hoeven we niet ook nog eens ambassadeur te worden om alleen maar in de spotlight te staan toch? Als we gewoon zijn wie we willen zin hoeft toch niemand daar nog een schepje bovenop te doen? We zijn allemaal uniek toch? Dan kan ook niemand beter zijn dan de ander.
Lose that arrogant face you girl!
xliefs
Vera
Weet je wat mij opvalt?
Bijna alle beroemdheden zijn wel verbonden aan een goed doel. Bijvoorbeeld aan Unicef, Pink Ribbon of stichting de Zonnebloem. Ze zeggen dat ze zich oprecht aangetrokken voelen tot dat doel / die stichting. Persoonlijk denk ik dat ze door die doelen benaderd worden of ze ambassadeur willen worden. Waren deze mensen 'gewone' mensen geweest, dan kregen ze een foldertje thuis en hadden ze die waarschijnlijk bij het oud papier gegooid. Zo maken mensen misbruik van hun status vind ik... Ze doen het om een goede naam te krijgen. Zo van ja, die Renate Verbaan die is zó betrokken bij Unicef. Ze is oprecht geraakt door die acties want ja, als moeder wil ze natuurlijk wel dat alle kinderen zo'n geweldig leven hebben. Als zij niet bekend was geweest had ze gedacht 'ach, niemand weet het als ik geen donatie geef.' Nu ze wel bekend is wordt ze daarop afgerekend.
Dit gaat niet alleen over Renate Verbaan en andere bekende nederlanders. Ook 'normale mensen' doen veel om hun naam te zuiveren. En dan doen ze juist dingen die eigenlijk nog fouter zijn. Ze gaan bijvoorbeeld liegen om dingen ongedaan te maken. Om roddels uit de wereld te helpen, en dus hun reputatie weer maken zoals hij was.
Als we nou in de eerste instantie die fouten niet maken, hoeven we niks goed te maken toch? Als we al donateur zijn, hoeven we niet ook nog eens ambassadeur te worden om alleen maar in de spotlight te staan toch? Als we gewoon zijn wie we willen zin hoeft toch niemand daar nog een schepje bovenop te doen? We zijn allemaal uniek toch? Dan kan ook niemand beter zijn dan de ander.
Lose that arrogant face you girl!
xliefs
Vera
zaterdag 14 november 2009
Sinterklaas & Santa Claus
Héla hola!
Sinterklaas is weer in het land jippijajee hiephoi wat een feest. Ik moet zeggen dat ik er niet zo blij mee ben. Eind november en begin december zijn namelijk altijd stressige maanden. Je wil een goed begin maken in het nieuwe kwartiel @ school. Je moet kado's kopen voor al je vrienden en familie omdat sinterklaas niet bestaat. (ik zou best blij zijn om vriendloos te zijn, hoef je ook geen kado's te kopen hahaha). Hier komt ook nog eens bij dat er in onze vrienden groep heel veel mensen in september oktober november jarig zijn. Jaja de feestjes hopen zich op. Vanavond op de planning: hockeyfeest(!).
Die paar negatieve punten aan november/december worden weer helemaal goed gemaakt met het feit dat je: je rapport krijgt (wat natuurlijk niet altijd een positief punt is); je zelf ook kado's krijgt van die twee baard+snor-dragende mannen; je kan gaan shoppen voor nieuwe kleren, want 1) je moet een aantal goede party-outfits en hebben en 2) je kan (helaas) niet meer in korte mouwen rondlopen dus zul je coltruien en wollen sokken moeten kopen. In november/december kan je ook op wintersport gaan (zoals ik in de kerstvakantie: MIJN EERSTE KEER!!). En het gaat sneeuwen! Nouja, dat is te hopen, maar met die klimaatverandering weet ik niet of het dit jaar ook nog een winterwonderland wordt in nederland... ik betwijfel het!
Gelukkig zorgen die twee bebaarde mannen voor heel veel plezier, vooral bij kleine kinderen natuurlijk. Het is zo leuk om al die geschminkte gezichtjes te zien stralen als ze de hoeven van americo het paard of rudolph het rendier horen aankomen. Helemaal leuk is het als ze de kado's gaan uitpakken. Hun gezichtjes staan op knappen, hun glimlach vliegt er bijna af en hun schaterlachjes klinken nog lang door, totdat ze naast hun gezette schoen of onder de kerstboom in slaap vallen...
Ik ga nu op pad om een nieuwe party-outfit te scoren. Allemaal heeel veel plezier in november/december, en nou maar duimen dat je leuke kado's krijgt!
xliefs,
Vera
Sinterklaas is weer in het land jippijajee hiephoi wat een feest. Ik moet zeggen dat ik er niet zo blij mee ben. Eind november en begin december zijn namelijk altijd stressige maanden. Je wil een goed begin maken in het nieuwe kwartiel @ school. Je moet kado's kopen voor al je vrienden en familie omdat sinterklaas niet bestaat. (ik zou best blij zijn om vriendloos te zijn, hoef je ook geen kado's te kopen hahaha). Hier komt ook nog eens bij dat er in onze vrienden groep heel veel mensen in september oktober november jarig zijn. Jaja de feestjes hopen zich op. Vanavond op de planning: hockeyfeest(!).
Die paar negatieve punten aan november/december worden weer helemaal goed gemaakt met het feit dat je: je rapport krijgt (wat natuurlijk niet altijd een positief punt is); je zelf ook kado's krijgt van die twee baard+snor-dragende mannen; je kan gaan shoppen voor nieuwe kleren, want 1) je moet een aantal goede party-outfits en hebben en 2) je kan (helaas) niet meer in korte mouwen rondlopen dus zul je coltruien en wollen sokken moeten kopen. In november/december kan je ook op wintersport gaan (zoals ik in de kerstvakantie: MIJN EERSTE KEER!!). En het gaat sneeuwen! Nouja, dat is te hopen, maar met die klimaatverandering weet ik niet of het dit jaar ook nog een winterwonderland wordt in nederland... ik betwijfel het!
Gelukkig zorgen die twee bebaarde mannen voor heel veel plezier, vooral bij kleine kinderen natuurlijk. Het is zo leuk om al die geschminkte gezichtjes te zien stralen als ze de hoeven van americo het paard of rudolph het rendier horen aankomen. Helemaal leuk is het als ze de kado's gaan uitpakken. Hun gezichtjes staan op knappen, hun glimlach vliegt er bijna af en hun schaterlachjes klinken nog lang door, totdat ze naast hun gezette schoen of onder de kerstboom in slaap vallen...
Ik ga nu op pad om een nieuwe party-outfit te scoren. Allemaal heeel veel plezier in november/december, en nou maar duimen dat je leuke kado's krijgt!
xliefs,
Vera
woensdag 11 november 2009
ain't it lovely
Ahoy maten!
Is het niet geweldig als:
. Je voor één keer geen huiswerk, geen toetsen en geen verplichtingen hebt?
. Je 's ochtends een keer niet hoeft te haasten omdat het rustig is in de badkamer, je goed hebt geslapen en je geen brood hoeft te smeren omdat je thuis kan lunchen?
. Je naar huis moet fietsen en de zon precies die 10 minuten gaat schijnen?
. Je een hoog cijfer hebt?
. Je van mensen te horen krijgt dat je ergens goed in bent?
. Je heel veel geld hebt en leuke dingen kan kopen? (jaja, geld maakt wel gelukkig)
. Je een gezellig middag hebt gehad met je beste vriendinnen?
. Je een enorme lachbui hebt?
. Je haar eindelijk goed zit op het moment dat het moet?
. Het shirtje/jurkje/topje er nog precies in jouw maat kleur en model is?
. Je cadeautjes krijgt? (ja ik ben een klein kind)
. Je een feestje hebt?
. Je jarig bent?
. Je heeeeeel veel heeeeel lekker eten in huis hebt? (boeiend dat het slecht is...)
. Het zomer is?
. Het winter is?
. Het herfst is?
. Het lente is?
. Ik heel irritant bezig ben maar jullie toch door blijven lezen?
. Mensen je blog lezen? (en reactie posten.. hint hint)
Oké mama wordt boos, dat is iets minder leuk, ik moet huiswerk doen, ook iets minder leuk en dus ga ik afscheid van jullie nemen, ook iets minder leuk. Dat ik morgen om kwart voor 8 op school moet zijn en een so grieks heb is helemaaaal niet leuk, maargoed, er zijn genoeg dingen die wèl leuk zijn!!
xliefs
Vera
Is het niet geweldig als:
. Je voor één keer geen huiswerk, geen toetsen en geen verplichtingen hebt?
. Je 's ochtends een keer niet hoeft te haasten omdat het rustig is in de badkamer, je goed hebt geslapen en je geen brood hoeft te smeren omdat je thuis kan lunchen?
. Je naar huis moet fietsen en de zon precies die 10 minuten gaat schijnen?
. Je een hoog cijfer hebt?
. Je van mensen te horen krijgt dat je ergens goed in bent?
. Je heel veel geld hebt en leuke dingen kan kopen? (jaja, geld maakt wel gelukkig)
. Je een gezellig middag hebt gehad met je beste vriendinnen?
. Je een enorme lachbui hebt?
. Je haar eindelijk goed zit op het moment dat het moet?
. Het shirtje/jurkje/topje er nog precies in jouw maat kleur en model is?
. Je cadeautjes krijgt? (ja ik ben een klein kind)
. Je een feestje hebt?
. Je jarig bent?
. Je heeeeeel veel heeeeel lekker eten in huis hebt? (boeiend dat het slecht is...)
. Het zomer is?
. Het winter is?
. Het herfst is?
. Het lente is?
. Ik heel irritant bezig ben maar jullie toch door blijven lezen?
. Mensen je blog lezen? (en reactie posten.. hint hint)
Oké mama wordt boos, dat is iets minder leuk, ik moet huiswerk doen, ook iets minder leuk en dus ga ik afscheid van jullie nemen, ook iets minder leuk. Dat ik morgen om kwart voor 8 op school moet zijn en een so grieks heb is helemaaaal niet leuk, maargoed, er zijn genoeg dingen die wèl leuk zijn!!
xliefs
Vera
vrijdag 6 november 2009
she's way too talented
Ahoy!
Gisteravond ben ik naar een voorstelling geweest in het Rabotheater @ Hengelo. Het duo dat de voorstelling verzorgde heet Carrington-Brown, bestaande uit Rebecca Carrington en Colin Brown. Aanvankelijk was Rebecca gewoon een cello-speelster. Maar als snel werd ze beter (en niet zo'n beetje ook...). Ze heeft haar cello zelfs een naam gegeven: Joe. Hij is nu 228 jaar oud en heeft echt een hele mooie klank. Ze speelt zo ontzettend goed! ik heb echt nog noooit iemand zó cello horen spelen. Ze speelt werkelijk alle stijlen. Van pop tot rock en van folk tot bollywood. De show bestaat uit een wereldreis en een aantal losse fragmenten. Ze is in enorm veel landen geweest en heeft in elk land iets typisch op haar cello leren spelen. Meestal als je aan cello denkt (en dan niet denken: kun je dat eten?) denk je aan klassieke muziek, maar nee hoor. Ook kan ze heel veel instrumenten imiteren, zowel met haar stem als op de cello. eigenlijk vormt ze in haar eentje een heel orkest + koor. Ze kan contrabas, doedelzak, gitaar en nog veel meer. Nou denk je: waar komt haar vriend Colin in het spel? Nou die was echt overal en nergens. Soms zag je hem een hele tijd niet en het volgende moment kwam hij op met een doedelzak, of in een quilt! (en dan wel op de traditionele manier gedragen, dus zonder iets eronder. en ja ik heb het bewijs gezien!) Ik verwacht niet dat Rebecca ooit mijn blog gaat lezen maar voor het geval dat (ja je weet maar nooit wat ze in haar vrije tijd doet) DIKKE PLUIM REBEC! you're awesome!
Op de site van Rebecca en Colin kan je fragmenten luisteren. (vooral doen!!)
www.carrington-brown.com
xliefs
de grootste fan van Rebecca.
Gisteravond ben ik naar een voorstelling geweest in het Rabotheater @ Hengelo. Het duo dat de voorstelling verzorgde heet Carrington-Brown, bestaande uit Rebecca Carrington en Colin Brown. Aanvankelijk was Rebecca gewoon een cello-speelster. Maar als snel werd ze beter (en niet zo'n beetje ook...). Ze heeft haar cello zelfs een naam gegeven: Joe. Hij is nu 228 jaar oud en heeft echt een hele mooie klank. Ze speelt zo ontzettend goed! ik heb echt nog noooit iemand zó cello horen spelen. Ze speelt werkelijk alle stijlen. Van pop tot rock en van folk tot bollywood. De show bestaat uit een wereldreis en een aantal losse fragmenten. Ze is in enorm veel landen geweest en heeft in elk land iets typisch op haar cello leren spelen. Meestal als je aan cello denkt (en dan niet denken: kun je dat eten?) denk je aan klassieke muziek, maar nee hoor. Ook kan ze heel veel instrumenten imiteren, zowel met haar stem als op de cello. eigenlijk vormt ze in haar eentje een heel orkest + koor. Ze kan contrabas, doedelzak, gitaar en nog veel meer. Nou denk je: waar komt haar vriend Colin in het spel? Nou die was echt overal en nergens. Soms zag je hem een hele tijd niet en het volgende moment kwam hij op met een doedelzak, of in een quilt! (en dan wel op de traditionele manier gedragen, dus zonder iets eronder. en ja ik heb het bewijs gezien!) Ik verwacht niet dat Rebecca ooit mijn blog gaat lezen maar voor het geval dat (ja je weet maar nooit wat ze in haar vrije tijd doet) DIKKE PLUIM REBEC! you're awesome!
Op de site van Rebecca en Colin kan je fragmenten luisteren. (vooral doen!!)
www.carrington-brown.com
xliefs
de grootste fan van Rebecca.
woensdag 4 november 2009
just do it
Ahoy bloggers!
Soms moet je iets doen wat je niet durft
een angst overwinnen
niet denken, maar doen
gewoon doen.
datgene doen wat je niet durft
hetgeen waarvoor je vreest,
maar wat je wel wil
verstand op nul, en gaan
just do it!
Soms moet je iets doen wat je niet durft
een angst overwinnen
niet denken, maar doen
gewoon doen.
datgene doen wat je niet durft
hetgeen waarvoor je vreest,
maar wat je wel wil
verstand op nul, en gaan
just do it!
zondag 1 november 2009
my friends are the best
Hee Bloggers,
Gisteren was het dan eindelijk zo ver! De dag van het feest van Maud & mij was aangebroken. Om 10 uur werd ik op brute wijze uit mijn slaap gehaald door het liedje Face in the crowd van Trijntje Oosterhuis en nog een loser. Op zich is dat geen verkeerd nummer, maar laten we zeggen dat het een hoog hou-eens-op-met-dat-gezeik-gehalte heeft. Toen ik mijn heerlijke pantoffels aan had gedaan en naar beneden liep om een ontbijtje te maken, werd ik wakker geschud door het feit dat ik maandag een SE geschiedenis. Precies daarom had ik de wekker gezet. Maar sorry meneer Kienhuis, ik kan het op zaterdagochtend gewoon niet opbrengen om te leren. Mijn ontbijt ging voor. Na het ontbijt en mijn dagelijkse kut-wat-moet-ik-aan-ritueel kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat het al half 12 was. Exact 30 minuten daarna moest ik bij Maud op de stoep staan. Van die 30 minuten moest ik 17 minuten fietsen, 6 minuten haar en make-up en 9 minuten treuzelen. Voor de wiskunde-nerd die het al door heeft: je hebt gelijk, dat zijn 32 minuten en niet 30. Gelukkig zijn mijn benen zeer krachtig en kan in 17 minuten fietsen dus inkorten tot 15, thank you muscles.
In mijn zaterdagochtend kloffie kwam ik bij Maud aan om boodschappen te doen voor het feest van het jaar. De vijf lege kratten bier de we moesten wegbrengen maakten plaats voor flessen wijn, pakken icetea, zakken chips, 4-packs cola etcetera. Met een overvolle kar raceten Maud en ik terug naar de auto om het allemaal in te laden. Dat kostte even wat tijd en moeite maar voila, het zat er in. Mijn o zo lieve moeder was zo lief om mij de terugweg niet te laten fietsen, maar me op te halen met de auto+fietsenrekje.
Na deze leuke niet vermoeiende rit en een shop-sessie later was het kwart over 2. KUT, ik moest om kwart voor 3 bij de hockey zijn en het is 20 minuten fietsen. De kracht was totaal uit mijn benen verdwenen dus helaas was dat deze keer niet in te korten. In die 30 minuten heb ik het toch, god mag weten hoe, voor elkaar gekregen om te lunchen, me om te kleden, spullen te pakken én naar de hockey te fietsen. Totaal bezweet moest ik dus een hockeywedstrijd gaan spelen. Yes, ik had er zin in. Gelukkig stonden we met 2-0 voor maar daarna ging het mis... De einduitslag? 4-2 verloren...
Weer mocht ik gaan fietsen, lekker naar huis, eten, douchen, aankleden, spullen pakken, kado voor Maud afmaken, make-up doen en alles nog dubbelchecken. 10 minuten te laat kwam ik aan bij Maud (mijn dank is groot aan carst, hij heeft me begeleid langs de enge begraafplaats en donkere tunnel). Na nóg meer getreuzel kon het feest beginnen! HET WAS GWELDIG, het was echt zo leuk!! Onze vrienden zijn ook geweldig en heel leuk, maar het feest zelf was nog net iets beter! Daarna lekker uit en slapen bij Maud. Zondagochtend kan ik terug op de fiets naar huis, bepakt met 5 kilo kado's en een tas vol overgebleven flessen van het feest. & een ervaring rijjker.
Jongens, het was top! Bedankt voor het komen en CU next year!
liefs
Vera
Gisteren was het dan eindelijk zo ver! De dag van het feest van Maud & mij was aangebroken. Om 10 uur werd ik op brute wijze uit mijn slaap gehaald door het liedje Face in the crowd van Trijntje Oosterhuis en nog een loser. Op zich is dat geen verkeerd nummer, maar laten we zeggen dat het een hoog hou-eens-op-met-dat-gezeik-gehalte heeft. Toen ik mijn heerlijke pantoffels aan had gedaan en naar beneden liep om een ontbijtje te maken, werd ik wakker geschud door het feit dat ik maandag een SE geschiedenis. Precies daarom had ik de wekker gezet. Maar sorry meneer Kienhuis, ik kan het op zaterdagochtend gewoon niet opbrengen om te leren. Mijn ontbijt ging voor. Na het ontbijt en mijn dagelijkse kut-wat-moet-ik-aan-ritueel kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat het al half 12 was. Exact 30 minuten daarna moest ik bij Maud op de stoep staan. Van die 30 minuten moest ik 17 minuten fietsen, 6 minuten haar en make-up en 9 minuten treuzelen. Voor de wiskunde-nerd die het al door heeft: je hebt gelijk, dat zijn 32 minuten en niet 30. Gelukkig zijn mijn benen zeer krachtig en kan in 17 minuten fietsen dus inkorten tot 15, thank you muscles.
In mijn zaterdagochtend kloffie kwam ik bij Maud aan om boodschappen te doen voor het feest van het jaar. De vijf lege kratten bier de we moesten wegbrengen maakten plaats voor flessen wijn, pakken icetea, zakken chips, 4-packs cola etcetera. Met een overvolle kar raceten Maud en ik terug naar de auto om het allemaal in te laden. Dat kostte even wat tijd en moeite maar voila, het zat er in. Mijn o zo lieve moeder was zo lief om mij de terugweg niet te laten fietsen, maar me op te halen met de auto+fietsenrekje.
Na deze leuke niet vermoeiende rit en een shop-sessie later was het kwart over 2. KUT, ik moest om kwart voor 3 bij de hockey zijn en het is 20 minuten fietsen. De kracht was totaal uit mijn benen verdwenen dus helaas was dat deze keer niet in te korten. In die 30 minuten heb ik het toch, god mag weten hoe, voor elkaar gekregen om te lunchen, me om te kleden, spullen te pakken én naar de hockey te fietsen. Totaal bezweet moest ik dus een hockeywedstrijd gaan spelen. Yes, ik had er zin in. Gelukkig stonden we met 2-0 voor maar daarna ging het mis... De einduitslag? 4-2 verloren...
Weer mocht ik gaan fietsen, lekker naar huis, eten, douchen, aankleden, spullen pakken, kado voor Maud afmaken, make-up doen en alles nog dubbelchecken. 10 minuten te laat kwam ik aan bij Maud (mijn dank is groot aan carst, hij heeft me begeleid langs de enge begraafplaats en donkere tunnel). Na nóg meer getreuzel kon het feest beginnen! HET WAS GWELDIG, het was echt zo leuk!! Onze vrienden zijn ook geweldig en heel leuk, maar het feest zelf was nog net iets beter! Daarna lekker uit en slapen bij Maud. Zondagochtend kan ik terug op de fiets naar huis, bepakt met 5 kilo kado's en een tas vol overgebleven flessen van het feest. & een ervaring rijjker.
Jongens, het was top! Bedankt voor het komen en CU next year!
liefs
Vera
Abonneren op:
Posts (Atom)