Moeder-baby verschijnsel

Vandaag zag ik het weer. Het bekende moeder-baby verschijnsel. Een jonge moeder van rond de 30 liep gezellig met haar zoontje door de buurt. Zoonlief in de buggy, moeder erachteraan.

Het rare is dat de moeder een soort band heeft met de gevoelens van het zoontje. Tenminste, dat lijkt zo:
Stoot zoonlief zijn lieve kleine hoofdje tegen de tafel, hoor je moeder eerder 'au' zeggen dan dat de baby huilt. En als de baby dan aan het huilen is hoor je moeder een soort van verklaring afleggen. 'Ja het is ook allemaal zo vermoeiend hè? Maar de grote mensen vinden je allemaal heel akoetiekoetie hoor! En mama houdt ook heel veel van je, dus maak je maar geen zorgen poepedoep'
Ik hoop echt niet dat ik later zo'n vertroetelmoeder word... Tuurlijk moet je je kindjes laten zien dat je van ze houdt (in mijn geval hopelijk 4 kindjes), maar je kan ook overdrijven. Al die koosnaampjes en troetelwoordjes. Het lijkt me vrij onlogisch dat een kindje beter luistert naar Schatje, Poepedoep, Pollewop etcetera dan naar zijn/haar eigen naam? Ook heel apart dat ouders ineens zelf een soort brabbeltaaltje uit gaan kramen, voor heel veel woorden hebben ze ineens een ander woordje met zo min mogelijk lettergrepen
Pijn = au
Regen = drupjes
Middagslaap = tukje

Genoeg gebrabbel voor vandaag. Ik blijf hopen dat ik later niet zo word, maar ik vrees dat het vanzelf gaat....