Even vooraf: ik ga aan hoofdletters doen. Eerst deed ik dat niet omdat ik het lelijk vond, en dat vind ik nog steeds, maar het lijkt me misschien iets overzichtelijker voor jullie.
En dan nu het echte werk, ik hoop dat jullie het een leuk stukje vinden!
Iedereen zegt altijd: volg je dromen en doe wat je hart je ingeeft. Nou kunnen mensen dat wel zeggen, maar volgens mij is er niemand die al zijn/haar dromen volgt? Mijn allerdiepste droom is dat ik toneel mag spelen. Het hoeft niet in een Joop-van-den-Ende-productie te zijn, nee joh, ik ben al blij met een lokale productie waar maar 2 toeschouwers naartoe komen... Het probleem is alleen dat ik er dan iets voor op moet geven. Wil ik bij theaterschool Crea, dan kan ik nog maar één keer in de week naar hockey, en ik denk niet dat mijn team daar zo blij mee is... Wil ik bij theatergroep Barst, moet ik eerst een jaar op de wachtlijst, en volgens mij moet je daar ook bij zingen? Dat doen we dus ook maar niet want als ik ga zingen komen er helemaal geen bezoekers meer...
Deze droom komt trouwens niet zomaar uit de lucht vallen. In groep 8 is het bij ons gebruikelijk om een eindmusical op te voeren voor al je broers, zussen, vaders, moeders, en andere familieleden. Ik vind het leuk om in de schijnwerpers te staan dus besloot ik auditie te doen voor één van de hoofdrollen. Een echte auditie was het natuurlijk niet, maar we moesten een stukje voorlezen met gebaren en emoties erbij. Ik kreeg één van de hoofdrollen, ik was er superblij mee, ookal speelde ik dus een man. De repetities vond ik geweldig. Mijn tekst kende ik ook redelijk snel uit mijn hoofd waardoor ik meer op andere dingen kon gaan letten. Toen het dan eindelijk zo ver was gierden de zenuwen door mijn lijf, maar vanaf de eerste seconde op het podium was ik verkocht! In de pauze kreeg ik ontzettend veel complimenten dat ik zo goed in mijn rol zat enzovoort, superleuk om te horen natuurlijk! De musical heb ik op dvd meegekregen maar ik heb hem nog niet teruggekeken. Wel wist ik toen al dat ik het absoluut vaker zou willen doen!
Omdat ik het zo graag wou, vond ik het een logische keus om me in te laten schrijven bij een castingbureau. Mijn ouders waren het daar helaas niet mee eens... Omdat ik toen 12 was en je je in moet schrijven via internet vonden ze het rete gevaarlijk. 'Wat gebeurt er wel niet met die foto's?' 'Wie moet jou naar de castings brengen?' 'Hoe weet je of het bedrijf betrouwbaard is?' Ik vond het superlullig en heb het er maar bij laten liggen... Het kostte 24 euro per jaar, maar dat hadden ze blijkbaar niet over voor het succes van hun dochter.
Nu, drie jaar later, zijn de tarieven verhoogd, en mijn kansen verkleind. Nog steeds wil ik het supergraag en ik zal blijven doorzeuren en hopen dat het er ooit nog van komt. Misschien komt er ooit een dag dat ik hockey er wèl voor op wil geven maar dat zien we vanzelf wel...
Alles wat ik met deze blog wil zeggen is dat je misschien wel je dromen wíl volgen, maar dat het gewoon niet altijd kan. Bijvoorbeeld omdat je er een andere droom voor op moet geven, of omdat je niet genoeg gelooft in jezelf. Mijn tip is: blijven proberen! Van uitstel komt helemaal niet altijd afstel, en voor de meeste beroepen/hobbies is meer levenservaring juist goed! Volg dus wèl je dromen, allemaal, maar wel ieder op zijn tijd!
xliefs, Vera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten