Ja jongens, de laatste dag van het oude jaar is aangebroken!
oudjaarsdag...
we moeten afscheid nemen van 2009 en ons gaan verheugen op 2010, maar eigenlijk maakt het helemaal niks uit wat we doen. Het is een dag als alle anderen, het enige speciale eraan is dat je langer mag opblijven en dat je vuurwerk afsteekt. Het is natuurlijk heel gezellig enzo, dat snap ik ook wel, maar eigenlijk heeft het best een hoog zweefteef-gehalte... Het is allemaal symbolisch. Je feest omdat het jaar is afgelopen, maar je feest ook omdat er een nieuw jaar aankomt. Wat boeit dat nou? Kunnen we dan niet elke dag gaan feesten dat er weer een nieuwe aankomt? Dat is best een goeie, want je moet elke dag leven alsof het je laatste is, right? Deze blog krijgt ook een beetje een hoog zweefteef-gehalte dus ik stop er maar mee. Ik ga lekker vuurwerk afsteken en op naar de eerste dag van het nieuwe jaar!
nieuwjaarsdag dus...
alvast een gelukkig nieuwjaar allemaal, en doe voorzichtig want met 8 vingers kan je niet zo makkelijk meer blogs schrijven...
with love,
Vera
donderdag 31 december 2009
maandag 28 december 2009
Skifahren macht spass
En ik ben weer terug!
Ik heb echt een topweek achter de rug. Mijn allereerste wintersport is sowieso geslaagd. De heenweg was overigens wel echt kut want er vroor steeds spuk vast aan de voorruit ofzo? De anti-vries vloeistof was bevroren en weet ik veel wat nog meer... Maar we zijn wel aangekomen en daar gaat het om haha!
De eerste dag (zondag) zijn we gewoon met de familie - Marcel, Elisabeth en Sven - de pistes af geweest omdat er toen nog geen lessen waren, die begonnen maandag.
Je werd ingedeeld op hoe goed je al kon skiën dus je moest eerst je skills showen haha. Ik dacht dat ik superslecht zou zijn maar het viel mee! Ik zat bij allemaal kindjes die al 4 tot 6 jaar skiden dus daar ben ik best wel trots op! Ja, ik zei kindjes. Ze waren namelijk allemaal onder de 13. Respectievelijk 8, 9, 10, 10 en 13. En ik dus... Dat was redelijk kut maar ze waren allemaal wel superaardig! (tot er een nieuw meisje bij kwam... arrogante kleuter.)
Jürgen, onze skileraar was ook súperchill, en knap natuurlijk. Klein nadeel: hij kon alleen maar duits haha! En aangezien mijn klasgenoten geen van alle duits spraken was ik de tolk. Steeds als hij iets uitlegde draaide alle vijf kinderhoofdjes mijn kant op voor een verklaring, wat opzich best komisch was!
Niet alleen de skileraren zijn knap, maar ook de stoere snowboarders mogen niet ontbreken op de piste! Omdat ik een beginneling ben, viel ik nog wel een paar keer per dag. Als je dan net over een hobbel gaat blijft je ski daarachter haken en moet je dus eerst weer een stukje lopen om hem te pakken. Veel fijner is het als een knapper nederlandse 15/16-jarige snowboarder hem voor je ophaalt haha. Die heeft me toen heel netjes geholpen, als een echte gentleman...
Op de terugweg naar Duitsland was ik heel wat rijker.
Ik nam veel dingen mee terug: een speciale ervaring; een betere conditie; misschien een paar extra kilo's; de gedachtes aan een aantal hotties en een sterkere band met mijn familie.
Het "Christkind" is ook nog langs geweest! Ik kan niet echt uitleggen wie het is want hij bestaat alleen in duitsland maar als ik het goed begrijp is hij/zij degene die de kado's brengt op 'heiligabend'. Mijn neefje geloof in de kerstman dus voor hem was het natuurlijk superleuk! Beetje jammer dat ik niet mee kon uit eten want ik was ziek! Mijn oom is trouwens ook heel lullig: ik lag lekker te slapen op de bank want ik voelde me echt niet goed, gaat hij een foto maken hahaha! (ja stiekem kon ik er bestwel om lachen). Gelukkig gingen we eerste kerstdag nog een keer uit eten!
Ik ben nu een echte Bino Dino. Dat staat op mijn medaille en op mijn diploma. Bino Dino is een rang. Je begint onderaan bij Eggi Schneggi (slakje) en klimt dan via Funny Bunny, Wanda Panda, en Bino Dino omhoog naar Fast Tiger. bestwel leuk verzonnen!
Foto's komen wel op mijn hyves, en misschien ook wel op blogspot, ik zie wel!
With love,
Vera
Ik heb echt een topweek achter de rug. Mijn allereerste wintersport is sowieso geslaagd. De heenweg was overigens wel echt kut want er vroor steeds spuk vast aan de voorruit ofzo? De anti-vries vloeistof was bevroren en weet ik veel wat nog meer... Maar we zijn wel aangekomen en daar gaat het om haha!
De eerste dag (zondag) zijn we gewoon met de familie - Marcel, Elisabeth en Sven - de pistes af geweest omdat er toen nog geen lessen waren, die begonnen maandag.
Je werd ingedeeld op hoe goed je al kon skiën dus je moest eerst je skills showen haha. Ik dacht dat ik superslecht zou zijn maar het viel mee! Ik zat bij allemaal kindjes die al 4 tot 6 jaar skiden dus daar ben ik best wel trots op! Ja, ik zei kindjes. Ze waren namelijk allemaal onder de 13. Respectievelijk 8, 9, 10, 10 en 13. En ik dus... Dat was redelijk kut maar ze waren allemaal wel superaardig! (tot er een nieuw meisje bij kwam... arrogante kleuter.)
Jürgen, onze skileraar was ook súperchill, en knap natuurlijk. Klein nadeel: hij kon alleen maar duits haha! En aangezien mijn klasgenoten geen van alle duits spraken was ik de tolk. Steeds als hij iets uitlegde draaide alle vijf kinderhoofdjes mijn kant op voor een verklaring, wat opzich best komisch was!
Niet alleen de skileraren zijn knap, maar ook de stoere snowboarders mogen niet ontbreken op de piste! Omdat ik een beginneling ben, viel ik nog wel een paar keer per dag. Als je dan net over een hobbel gaat blijft je ski daarachter haken en moet je dus eerst weer een stukje lopen om hem te pakken. Veel fijner is het als een knapper nederlandse 15/16-jarige snowboarder hem voor je ophaalt haha. Die heeft me toen heel netjes geholpen, als een echte gentleman...
Op de terugweg naar Duitsland was ik heel wat rijker.
Ik nam veel dingen mee terug: een speciale ervaring; een betere conditie; misschien een paar extra kilo's; de gedachtes aan een aantal hotties en een sterkere band met mijn familie.
Het "Christkind" is ook nog langs geweest! Ik kan niet echt uitleggen wie het is want hij bestaat alleen in duitsland maar als ik het goed begrijp is hij/zij degene die de kado's brengt op 'heiligabend'. Mijn neefje geloof in de kerstman dus voor hem was het natuurlijk superleuk! Beetje jammer dat ik niet mee kon uit eten want ik was ziek! Mijn oom is trouwens ook heel lullig: ik lag lekker te slapen op de bank want ik voelde me echt niet goed, gaat hij een foto maken hahaha! (ja stiekem kon ik er bestwel om lachen). Gelukkig gingen we eerste kerstdag nog een keer uit eten!
Ik ben nu een echte Bino Dino. Dat staat op mijn medaille en op mijn diploma. Bino Dino is een rang. Je begint onderaan bij Eggi Schneggi (slakje) en klimt dan via Funny Bunny, Wanda Panda, en Bino Dino omhoog naar Fast Tiger. bestwel leuk verzonnen!
Foto's komen wel op mijn hyves, en misschien ook wel op blogspot, ik zie wel!
With love,
Vera
dinsdag 15 december 2009
Plans for 2010
Pfoeh. Het is vandaag 15 december. Nog maar iets meer dan 2 weken en dan is het hele jaar 2009 alweer voorbij. Het jaar dat bestond uit 12 maanden, 52 weken, en 365 dagen. Eigenlijk is elk jaar hetzelfde: ze beginnen te vroeg, zitten te vol, en zijn te snel weer voorbij. Voor je het weet heb je geen 365 dagen meer voor de boeg, maar heb je er 365 achter de rug...
Elk jaar, midden december, beginnen mensen met goede voornemens maken. Ze gaan zitten verzinnen wat ze het volgende jaar anders gaan doen, wat beter kan, en wat ze gewoon helemaal niet meer gaan doen. Stoppen met roken, drinken en beginnen met afvallen staan geloof ik bij bijna elke volwassene aan de top. Ze maken een hele lijst, waaraan geen einde lijkt te komen. Diezelfde lijst is waarschijnlijk op 15 januari alweer in de prullenbak te vinden, verfrommeld van woede. Het lukt ze gewoon niet. Ze zeggen dat jongeren slecht zijn in plannen, maar die oudjes... Die voornemens houden ze goed vol, voor één week. In week twee wordt het losser: 'Ach, één sigaretje/borreltje/vette hap kan geen kwaad.' In week drie komt het afkickproces hun de neus uit en besluiten ze er maar mee te stoppen. Dit laten ze natuurlijk aan niemand merken, nee, want dan hebben ze gefaald. Ze doen gewoon alsof ze nooit gestopt zijn. Eigenlijk hebben ze dus gewoon faalangst, stuk voor stuk.
Het gekke is wel dat ze 350 dagen daarna weer precies dezelfde punten op hun lijstje hebben staan...
Ik doe niet aan voornemens. Ik ben namelijk een puber zonder discipline en het vormogen om te plannen, dus dat zou toch niks worden(!). Ik ga lekker het nieuwe jaar in vol goede moed. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en wat niet. Ik ga elke dag lol maken, en dan lig ik dus 365 keer dubbel. Mooi aantal toch?
With love,
Vera
Elk jaar, midden december, beginnen mensen met goede voornemens maken. Ze gaan zitten verzinnen wat ze het volgende jaar anders gaan doen, wat beter kan, en wat ze gewoon helemaal niet meer gaan doen. Stoppen met roken, drinken en beginnen met afvallen staan geloof ik bij bijna elke volwassene aan de top. Ze maken een hele lijst, waaraan geen einde lijkt te komen. Diezelfde lijst is waarschijnlijk op 15 januari alweer in de prullenbak te vinden, verfrommeld van woede. Het lukt ze gewoon niet. Ze zeggen dat jongeren slecht zijn in plannen, maar die oudjes... Die voornemens houden ze goed vol, voor één week. In week twee wordt het losser: 'Ach, één sigaretje/borreltje/vette hap kan geen kwaad.' In week drie komt het afkickproces hun de neus uit en besluiten ze er maar mee te stoppen. Dit laten ze natuurlijk aan niemand merken, nee, want dan hebben ze gefaald. Ze doen gewoon alsof ze nooit gestopt zijn. Eigenlijk hebben ze dus gewoon faalangst, stuk voor stuk.
Het gekke is wel dat ze 350 dagen daarna weer precies dezelfde punten op hun lijstje hebben staan...
Ik doe niet aan voornemens. Ik ben namelijk een puber zonder discipline en het vormogen om te plannen, dus dat zou toch niks worden(!). Ik ga lekker het nieuwe jaar in vol goede moed. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en wat niet. Ik ga elke dag lol maken, en dan lig ik dus 365 keer dubbel. Mooi aantal toch?
With love,
Vera
zaterdag 12 december 2009
Those damn expectations
Verwachtingen. Erwartungen. Expectations. Attentes.
Ze zijn er om te worden waargemaakt. Maar soms zijn de verwachtingen echter zo hoog, dat het je niet gaat lukken om ze waar te maken! Sommige verwachtingen worden niet uitgesproken, anderen wel. Een voorbeeld van een onuitgesproken verwachting: liefde. Ja ik weet het: het klinkt raar... Toch is het echt waar. Liefde moet toch altijd van twee kanten komen? Dat alleen al is een soort onuitgesproken verwachting, je verwacht namelijk dat iemand 'terug' van jou houdt. Vooral in geval van familie-liefde gaat het om verwachtingen. Je verwacht dat ze er voor je zijn. Je verwacht dat ze je vertrouwen. En je verwacht dat ze van je houden. Gelukkig wordt die verwachting meestal wel waargemaakt, omdat het vrij logsich is.
Uitgesproken verwachtingen zijn soms iets minder logisch en vaak veel minder makkelijk waar te maken. Als een leraar verwacht dat jij zijn/haar studiewijzer perfect volgt levert dat een hoop gestress op, je wil die verwachting immers waarmaken. Nou moeten jullie trouwens niet denken dat ik alle studiewijzers volg, want sommige leraren merken het niet als je hun verwachting aan je laars lapt, dus waarom zou je het dan proberen? Uitgesproken verwachtingen moeten zijn moeilijker waar te maken, dat had ik al gezegd. Dat is zo, omdat degene die ze uitspreekt het gevoel heeft dat hetgeen anders niet gedaan wordt, wat weer wil zeggen dat het dus niet vanzelfsprekend is. 'Ik verwacht dat je voor 5 uur je kamer hebt opgeruimd!' Dat is voor mij dus echt niet vanzelfsprekend, ookal heeft mijn moeder die zin al o zo vaak tegen me moeten zeggen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat onuitgesproken verwachtingen veel eerder waargemaakt worden? Die zijn namelijk zo vanzelfsprekend dat ze ook ècht niet uitgesproken hoeven te worden.
Zal ik vanmiddag dan maar eens mijn kamer op gaan ruimen? Hoeft mijn moeder daar tenminste niet meer achteraan te zitten.
with love,
Vera
p.s: als je even geen zin hebt om je kamer op te ruimen, kan je lekker blijven bloggen. Hier wat inspiratie: www.liebemarlene.blogspot.com / www.jeszzi.blogspot.com / www.inspiration-fashion.blogspot.com / www.leblogdebetty.com
Ze zijn er om te worden waargemaakt. Maar soms zijn de verwachtingen echter zo hoog, dat het je niet gaat lukken om ze waar te maken! Sommige verwachtingen worden niet uitgesproken, anderen wel. Een voorbeeld van een onuitgesproken verwachting: liefde. Ja ik weet het: het klinkt raar... Toch is het echt waar. Liefde moet toch altijd van twee kanten komen? Dat alleen al is een soort onuitgesproken verwachting, je verwacht namelijk dat iemand 'terug' van jou houdt. Vooral in geval van familie-liefde gaat het om verwachtingen. Je verwacht dat ze er voor je zijn. Je verwacht dat ze je vertrouwen. En je verwacht dat ze van je houden. Gelukkig wordt die verwachting meestal wel waargemaakt, omdat het vrij logsich is.
Uitgesproken verwachtingen zijn soms iets minder logisch en vaak veel minder makkelijk waar te maken. Als een leraar verwacht dat jij zijn/haar studiewijzer perfect volgt levert dat een hoop gestress op, je wil die verwachting immers waarmaken. Nou moeten jullie trouwens niet denken dat ik alle studiewijzers volg, want sommige leraren merken het niet als je hun verwachting aan je laars lapt, dus waarom zou je het dan proberen? Uitgesproken verwachtingen moeten zijn moeilijker waar te maken, dat had ik al gezegd. Dat is zo, omdat degene die ze uitspreekt het gevoel heeft dat hetgeen anders niet gedaan wordt, wat weer wil zeggen dat het dus niet vanzelfsprekend is. 'Ik verwacht dat je voor 5 uur je kamer hebt opgeruimd!' Dat is voor mij dus echt niet vanzelfsprekend, ookal heeft mijn moeder die zin al o zo vaak tegen me moeten zeggen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat onuitgesproken verwachtingen veel eerder waargemaakt worden? Die zijn namelijk zo vanzelfsprekend dat ze ook ècht niet uitgesproken hoeven te worden.
Zal ik vanmiddag dan maar eens mijn kamer op gaan ruimen? Hoeft mijn moeder daar tenminste niet meer achteraan te zitten.
with love,
Vera
p.s: als je even geen zin hebt om je kamer op te ruimen, kan je lekker blijven bloggen. Hier wat inspiratie: www.liebemarlene.blogspot.com / www.jeszzi.blogspot.com / www.inspiration-fashion.blogspot.com / www.leblogdebetty.com
maandag 7 december 2009
Save the best for the last
Sinterklaas, wie kent 'm niet... En wie kent die stress niet rond 5 december? Er moeten surprises worden gemaakt, lijstjes opgesteld, inkopen worden gedaan en gedichten worden geschreven. Het vervelende is dat je als drukbezette tiener natuurlijk ook nog vriendinnen hebt waarmee je sinterklaas viert en dus moet je twee keer zoveel tijd nemen. Het probleem bij mij is altijd dat ik te lang wacht. Ze zeggen dan wel: van uitstel komt afstel, maar dat kan niet eens in dit geval.
Zaterdag middag rond een uur of 1 begon ik aan mijn sinterklaasinkopen, zowel voor thuis als voor vriendinnen. Daarna restte mij nog de taak een surprise te maken, alles in te pakken en een gedicht te schrijven. Zondagmiddag zouden we het dan vieren. Om half 2 met vriendinnen, en rond de klok van 6 met mijn ouders en broer. In de stad ging ik op zoek naar leuke kado's. Voor mijn moeder was dat niet zo moeilijk, want ik kon gewoon alles kopen wat er op haar lijstje stond. Voor vriendinnen was het moeilijker, we zouden namelijk een dobbelspel gaan doen. Het komt er dus op neer dat je een kado moet kopen dat voor iedereen leuk is. Lastuuuuug... (leuke bijkomstigheid: het moest meer dan 1 kado zijn, en dat voor ongeveer 4 euro). Toen ik die middag thuis kwam had ik alle kado's, ze moesten alleen nog ingepakt. Als surprise voor mijn moeder heb ik een oven gemaakt, omdat ze al maanden zeurt dat we een nieuwe moeten. Ze was heel blij met de surprise, en ook met de kado's, dus ik ben een goede hulp-sinterklaas. De vriendinnenmiddag wsa heel gezellig. We vierden het in het 'tuinhuis' (meer een soort van extra woonkamer in een apart gebouw) van een van de vriendinnen. Iedereen had zijn best gedaan om leuke/grappige/eetbare/onnozele kado's te kopen, en dat is gelukt! Niet alle kado's waren even leuk, en niet iedereen was er, maar het was in ieder geval gezellig!
Wat ik ook heel komisch vond, was dat het zo enorm druk was in de stad! Het was echt niet normaal. Als ik met mijn kinderen was, zou ik ze aan me vastbinden of iets dergelijks. Het bewijst wel weer dat ik niet de enige ben die alles op het laatste moment nog moet doen. Vanaf oktober geven alle winkels je de kans om je sinterklaas kado's op tijd te scoren, maar wanneer is het op zijn drukst? Juist, 5 december.
Ik ben blij dat we geen kerst vieren...
(al doet mijn neefje dat wel - duitsers - en daarmee ben ik op wintersport, dus wie weet ligt er ook een pakje voor mij onder de kerstboom!)
Zaterdag middag rond een uur of 1 begon ik aan mijn sinterklaasinkopen, zowel voor thuis als voor vriendinnen. Daarna restte mij nog de taak een surprise te maken, alles in te pakken en een gedicht te schrijven. Zondagmiddag zouden we het dan vieren. Om half 2 met vriendinnen, en rond de klok van 6 met mijn ouders en broer. In de stad ging ik op zoek naar leuke kado's. Voor mijn moeder was dat niet zo moeilijk, want ik kon gewoon alles kopen wat er op haar lijstje stond. Voor vriendinnen was het moeilijker, we zouden namelijk een dobbelspel gaan doen. Het komt er dus op neer dat je een kado moet kopen dat voor iedereen leuk is. Lastuuuuug... (leuke bijkomstigheid: het moest meer dan 1 kado zijn, en dat voor ongeveer 4 euro). Toen ik die middag thuis kwam had ik alle kado's, ze moesten alleen nog ingepakt. Als surprise voor mijn moeder heb ik een oven gemaakt, omdat ze al maanden zeurt dat we een nieuwe moeten. Ze was heel blij met de surprise, en ook met de kado's, dus ik ben een goede hulp-sinterklaas. De vriendinnenmiddag wsa heel gezellig. We vierden het in het 'tuinhuis' (meer een soort van extra woonkamer in een apart gebouw) van een van de vriendinnen. Iedereen had zijn best gedaan om leuke/grappige/eetbare/onnozele kado's te kopen, en dat is gelukt! Niet alle kado's waren even leuk, en niet iedereen was er, maar het was in ieder geval gezellig!
Wat ik ook heel komisch vond, was dat het zo enorm druk was in de stad! Het was echt niet normaal. Als ik met mijn kinderen was, zou ik ze aan me vastbinden of iets dergelijks. Het bewijst wel weer dat ik niet de enige ben die alles op het laatste moment nog moet doen. Vanaf oktober geven alle winkels je de kans om je sinterklaas kado's op tijd te scoren, maar wanneer is het op zijn drukst? Juist, 5 december.
Ik ben blij dat we geen kerst vieren...
(al doet mijn neefje dat wel - duitsers - en daarmee ben ik op wintersport, dus wie weet ligt er ook een pakje voor mij onder de kerstboom!)
woensdag 2 december 2009
The little things in life
klein gebaar
groots gevoel
geluk.
vera© 2006
Toch grappig dat ik er 3 jaar geleden ook al zo over dacht...
Ik denk nu nog steeds dat geluk (bijna) altijd wordt veroorzaakt door een klein gebaar, of een kleine gebeurtenis. En als ik zeg klein, dan bedoel ik ook ècht klein! De allerkleinste dingen zoals een vriendin die zegt: wat zie je er leuk uit vandaag; thuiskomen na een lange vakantie; maar natuurlijk ook op vakantie gaan na een lange tijd thuis te zijn gebleven haha. Zelfs het doorbreken van de zon is al genoeg om mij een gelukszalig gevoel te geven. En ik weet dat het een énorm cliché is, maar ik sta er volledig achter: geluk zit in de kleine dingen. Ik denk trouwens dat iedereen dat wel eens heeft? Zo'n klein geluksmomentje. Soms duurt het heel kort, maar het kan ook zijn dat je meerdere dagen op een wolk leeft, en dat allemaal door dat ene kleine dingetje.
Dat is trouwens niet de enige cliché waar ik het mee eens ben! Ook de cliché: je vindt wat je niet zoekt, vind ik errrrug kloppend. (of het echt een cliché te noemen is weet ik niet, maar om het makkelijk te maken zeggen we maar even van wel). Het is namelijk altijd zo dat de leuke (maar ook de niet zo leuke) dingen gebeuren als je ze niet verwacht. Een voorbeeld uit mijn eigen leven: elk jaar gaan wij een aantal keer naar zuid-duitsland omdat mijn oom, tante en neefje daar wonen. Elke keer rond kerst grappen we: volgend jaar nemen we vera gewoon mee op wintersport. Zo heeft zij een leuke week en hebben wij een oppas haha! Afgelopen zomervakantie zijn we ook naar mijn familie geweest. Ze hadden stiekem een plannetje gemaakt, waar ik dus niks vanaf wist. IK GA MET ZE OP WITERSPORT! Het is nu helemaal officieel en 19 december vertrek ik dus naar het gebied Ehrwald voor mijn allereerste echte wintersport-vakantie!
Zulke dingen zijn leuk. En weet je wat?
Ze zijn leuk omdát je ze niet verwacht, en niet ondanks dat je ze niet verwacht.
Conclusie: ga niet zitten wachten op die leuke dingen. Doe andere leuke dingen die je zelf in de hand hebt in de tussentijd, de rest komt vanzelf!
with love,
Vera
groots gevoel
geluk.
vera© 2006
Toch grappig dat ik er 3 jaar geleden ook al zo over dacht...
Ik denk nu nog steeds dat geluk (bijna) altijd wordt veroorzaakt door een klein gebaar, of een kleine gebeurtenis. En als ik zeg klein, dan bedoel ik ook ècht klein! De allerkleinste dingen zoals een vriendin die zegt: wat zie je er leuk uit vandaag; thuiskomen na een lange vakantie; maar natuurlijk ook op vakantie gaan na een lange tijd thuis te zijn gebleven haha. Zelfs het doorbreken van de zon is al genoeg om mij een gelukszalig gevoel te geven. En ik weet dat het een énorm cliché is, maar ik sta er volledig achter: geluk zit in de kleine dingen. Ik denk trouwens dat iedereen dat wel eens heeft? Zo'n klein geluksmomentje. Soms duurt het heel kort, maar het kan ook zijn dat je meerdere dagen op een wolk leeft, en dat allemaal door dat ene kleine dingetje.
Dat is trouwens niet de enige cliché waar ik het mee eens ben! Ook de cliché: je vindt wat je niet zoekt, vind ik errrrug kloppend. (of het echt een cliché te noemen is weet ik niet, maar om het makkelijk te maken zeggen we maar even van wel). Het is namelijk altijd zo dat de leuke (maar ook de niet zo leuke) dingen gebeuren als je ze niet verwacht. Een voorbeeld uit mijn eigen leven: elk jaar gaan wij een aantal keer naar zuid-duitsland omdat mijn oom, tante en neefje daar wonen. Elke keer rond kerst grappen we: volgend jaar nemen we vera gewoon mee op wintersport. Zo heeft zij een leuke week en hebben wij een oppas haha! Afgelopen zomervakantie zijn we ook naar mijn familie geweest. Ze hadden stiekem een plannetje gemaakt, waar ik dus niks vanaf wist. IK GA MET ZE OP WITERSPORT! Het is nu helemaal officieel en 19 december vertrek ik dus naar het gebied Ehrwald voor mijn allereerste echte wintersport-vakantie!
Zulke dingen zijn leuk. En weet je wat?
Ze zijn leuk omdát je ze niet verwacht, en niet ondanks dat je ze niet verwacht.
Conclusie: ga niet zitten wachten op die leuke dingen. Doe andere leuke dingen die je zelf in de hand hebt in de tussentijd, de rest komt vanzelf!
with love,
Vera
Abonneren op:
Posts (Atom)