my friends are the best

Hee Bloggers,
Gisteren was het dan eindelijk zo ver! De dag van het feest van Maud & mij was aangebroken. Om 10 uur werd ik op brute wijze uit mijn slaap gehaald door het liedje Face in the crowd van Trijntje Oosterhuis en nog een loser. Op zich is dat geen verkeerd nummer, maar laten we zeggen dat het een hoog hou-eens-op-met-dat-gezeik-gehalte heeft. Toen ik mijn heerlijke pantoffels aan had gedaan en naar beneden liep om een ontbijtje te maken, werd ik wakker geschud door het feit dat ik maandag een SE geschiedenis. Precies daarom had ik de wekker gezet. Maar sorry meneer Kienhuis, ik kan het op zaterdagochtend gewoon niet opbrengen om te leren. Mijn ontbijt ging voor. Na het ontbijt en mijn dagelijkse kut-wat-moet-ik-aan-ritueel kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat het al half 12 was. Exact 30 minuten daarna moest ik bij Maud op de stoep staan. Van die 30 minuten moest ik 17 minuten fietsen, 6 minuten haar en make-up en 9 minuten treuzelen. Voor de wiskunde-nerd die het al door heeft: je hebt gelijk, dat zijn 32 minuten en niet 30. Gelukkig zijn mijn benen zeer krachtig en kan in 17 minuten fietsen dus inkorten tot 15, thank you muscles.
In mijn zaterdagochtend kloffie kwam ik bij Maud aan om boodschappen te doen voor het feest van het jaar. De vijf lege kratten bier de we moesten wegbrengen maakten plaats voor flessen wijn, pakken icetea, zakken chips, 4-packs cola etcetera. Met een overvolle kar raceten Maud en ik terug naar de auto om het allemaal in te laden. Dat kostte even wat tijd en moeite maar voila, het zat er in. Mijn o zo lieve moeder was zo lief om mij de terugweg niet te laten fietsen, maar me op te halen met de auto+fietsenrekje.
Na deze leuke niet vermoeiende rit en een shop-sessie later was het kwart over 2. KUT, ik moest om kwart voor 3 bij de hockey zijn en het is 20 minuten fietsen. De kracht was totaal uit mijn benen verdwenen dus helaas was dat deze keer niet in te korten. In die 30 minuten heb ik het toch, god mag weten hoe, voor elkaar gekregen om te lunchen, me om te kleden, spullen te pakken én naar de hockey te fietsen. Totaal bezweet moest ik dus een hockeywedstrijd gaan spelen. Yes, ik had er zin in. Gelukkig stonden we met 2-0 voor maar daarna ging het mis... De einduitslag? 4-2 verloren...
Weer mocht ik gaan fietsen, lekker naar huis, eten, douchen, aankleden, spullen pakken, kado voor Maud afmaken, make-up doen en alles nog dubbelchecken. 10 minuten te laat kwam ik aan bij Maud (mijn dank is groot aan carst, hij heeft me begeleid langs de enge begraafplaats en donkere tunnel). Na nóg meer getreuzel kon het feest beginnen! HET WAS GWELDIG, het was echt zo leuk!! Onze vrienden zijn ook geweldig en heel leuk, maar het feest zelf was nog net iets beter! Daarna lekker uit en slapen bij Maud. Zondagochtend kan ik terug op de fiets naar huis, bepakt met 5 kilo kado's en een tas vol overgebleven flessen van het feest. & een ervaring rijjker.
Jongens, het was top! Bedankt voor het komen en CU next year!
liefs
Vera