I feel good tututututututu,
De zon schijnt eindelijk weer! Het wordt er niet echt veel warmer op maar de sneeuw dooit tenminste en stiekem word ik er heel vrolijk van.
De zon is echt magisch als je het mij vraagt. Als zon gaat schijnen betrap ik mezelf er soms op dat ik aan het glimlachen ben (op de fiets ofzoiets, en mensen denken dan: 'Wat lach je nou jonguuuh!). Als de zon opkomt vergeet ik al mijn zorgen - ook omdat ik er niet zoveel heb - en begin ik vrolijk aan een nieuwe dag. Het is vooral superchill als je wakker wordt van de zon die op je gezicht schijnt door je raam heen. We zullen nog wel een paar maanden moeten wachten voordat dat weer het geval is, maar wel blijven hopen!!
Sneeuw heeft ook zijn voordelen trouwens: je kan mooie foto's maken, je kan op wintersport, en je kan kleine jongetjes bekogelen (maar dat doen we natuurlijk niet(!)). Toch vind ik dat er aan sneeuw meer na- dan voordelen zitten. Dat komt vooral door de dingen die er ook zijn als er sneeuw ligt.
Als er sneeuw ligt, sneeuwt het namelijk vaak en dan krijg je echt een enorm wasbeer-oog effect van de uitgelopen mascara. Misschien leuk op dierendag, maar niet echt charmant, right?
Bovendien moet het ook koud zijn, wil er sneeuw liggen. Kou is niet echt mijn ding. Mijn opa en mijn vader hebben mij een of ander gen / bloedvatenstelsel gegeven dat ervoor zorgt dat mijn vingers en tenen binnen no time dood zijn. Even voor de mensen die dat nooit hebben: je voelt dat wel een soort druk in je vingers als je ze aanraakt maar ze zijn helemaal stijf en geel/wit. Voor andere mensen is dat trouwens ook niet leuk; die vinden het er meestal nogal eng uit zien.
En last maar zeker niet least: het is glad! ik ben 15. Dat heeft er wel degelijk iets mee te maken, dat betekent namelijk dat ik geen rijbewijs heb en dus moet fietsen naar school over alle hobbelweggetjes en klinkerstraatjes. Rond 8 uur 's ochtends wordt de Vondelstraat dan ook meestal wakker geschud door een gilltje van mij omdat ik bijna val. Gelukkig heb ik nog nooit iets gebroken door het ijs, anders zou ik een trauma hebben! Dat trauma heb ik eigenlijk alsnog, ik ben namelijk een keer met mijn kin op de bel gevallen, dus toen hing er een bult aan mijn kin, die vervolgens alle kleuren van de regenboog kreeg! (stiekem vond ik dat wel heel stoer)
Ik hoop dat de zon morgen weer schijnt,
en overmorgen
en die dag daarna
en dáárna...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten